طفيل هستي عشقند ادمي و پري ارادتي بنما تا سعادتي ببري بکوش خواجه و از عشق بي نصيب مباش حافظ

طفيل هستي عشقند ادمي و پري

ارادتي بنما تا سعادتي ببري

بکوش خواجه و از عشق بي نصيب مباش

که بنده را نخرد کس به عيب بي هنري

مي صبوح و شکر خواب صبحدم تا چند

بعذر نيمه شبي کوش و گريه سحري

تو خود چه لعبتي اي شهسوار شيرين کار

که در برابر چشمي و غايب از نظري

هزار جان گرامي بسوخت زين غيرت

که هر صباح و مسا شمع مجلس دگري

دعاي گوشه نشينان بلا بگرداند

چرا به گوشه چشمي بما نمينگري

بيا که وضع جهان را چنان که من ديدم

گر امتحان بکني مي خوري و غم نخوري

+ نوشته شده در پنجشنبه سوم فروردین ۱۴۰۲ ساعت ۱۰:۵۱ ب.ظ توسط عذرا مجیبی  |