حسین منزوی
بسر افکنده مرا سایهای از تنهایی
چتر ِ نیلوفر این باغچهی بودایی
بین تنهایی و من راز بزرگیست، بزرگ.
هم از آنگونه که در بین تو و زیبایی
بارَش ازغیروخودی هرچه سبکتر؛ خوشتر ...
تا به ساحل برسد رهسپَرِ دریایی
آفتابا تو و آن کهنهدرنگات در روز
من شهابام، من و این شیوهی شبپیمایی
بوسهای دادی و تا بوسهی دیگر مستم
کس شرابی نچشیدهست بدین گیرایی
تا تو برگردی و از نو غزلی بنویسم
میگذارم که قلم پُر شود از شیدایی. ..
+ نوشته شده در جمعه دهم آذر ۱۴۰۲ ساعت ۳:۱۱ ب.ظ توسط عذرا مجیبی |
وبلاگ شخصی عذرا مجیبی...
ما را در سایت وبلاگ شخصی عذرا مجیبی دنبال می کنید
برچسب : نویسنده : aozra-mojibi7 بازدید : 32 تاريخ : شنبه 18 آذر 1402 ساعت: 22:10