گاهی به سوی مسجد و گاهی به میکده.ای عشق دربدر به کجا میکشانیم .شعر استاد بهادر یگانه

بگداخت جان ز حسرت بی همزبانیم

شعر استاد بهادر یگانه

بر باد رفت در غم و حسرت جوانیم

بی آرزو چه سود دگر زندگانیم

موی سپید بر سر من تاخت ای دریغ

پیچید روزگار کفن بر جوانیم

گاهی به سوی مسجد و گاهی به میکده

ای عشق دربدر به کجا میکشانیم

چون شمع در سکوت شبستان انزوا

بگداخت جان ز حسرت بی همزبانیم

در خاکپای دوست فکندم سر از غرور

این است با فلک سبب سرگرانیم

ایکاش پای بند قفس بود جان من

تا وا رهد دل از غم بی همزبانیم

از زندگی ملولم و در خویشتن اسیر

ای مرگ همتی که ز خود وارهانیم

چون گردباد چند پیچم به پای خویش؟

ای روزگار از چه به سر میدوانیم

مانند لاله سر به بیابان نهد ز سوز

هر کس که بشنود غم سوز نهانیم