- شیخ بهایی (مخمس) ازویکینبشته تاکی به تمنای وصال تو یگانه اشکم شود از هرمژه چون سیل رو انه
- خواجوی کرمانی گفتا تو ازکجایی کاشفته مینمایی گفتم منم غریبی از شهرآشنایی گفتا سرچه داری کز سر خبر
- میسوزم از فراقت روی از جفا بگردان هجران بلای ما شد یا رب بلا بگردان مه جلوه مینماید بر سبز خنگ گرد
- سعدی (باب دوم دراحسان) چنان سعی کن کز تو ماند چو شیرچه باشی چو روبه به وامانده سیر؟ (یکی روبهی دید
- گفتی: به روزگاران مهری نشسته گفتم بیرون نمیتوان کردحتی به روزگاران بیگانگی ز حد رفت ای آشنا مپرهیز
- انوری ای دیر بدست آمده بس زود برفتی آتش زدی اندر من و چون دود برفتی چون آرزوی تنگدلان دیر رسیدی
- حزین لاهیجی ای وای براسیری کزیادرفته باشددردام مانده باشد صیادرفته باشدآه ازدمی که تنها با داغ او چو
- حسین منزوی بسرافکنده مرا سایهای ازتنهایی چتر نیلوفر این باغچهی بودایی بین تنهایی ومن راز بززرگیست
- مطرب عشق عجب ساز و نوایی داردنقش هر نغمه که زدراه به جایی داردعالم از ناله عشاق مبادا خالی که خوش
- دردم از یار است و درمان نیز همدل فدای او شد و جان نیز هم این که میگویند آن خوشتر زحسن یارما
آخرین مطالب
امکانات وب
چنان قحط شد سالی اندر دمشق
که یاران فراموش کردند عشق
چنان آسمان بر زمین شد بخیل
که لب تر نکردند زرع و نخیل
بخوشید سرچشمه‌های قدیم ...
نماند آب، جز آب چشم یتیم
نبودی بجز آه بیوه زنی
اگر برشدی دودی از روزنی
چو درویش بی برگ دیدم درخت
قوی بازوان سست و درمانده سخت
نه در کوه سبزی نه در باغ شخ
ملخ بوستان خورده مردم ملخ
در آن حال پیش آمدم دوستی
از او مانده بر استخوان پوستی
وگرچه به مکنت قوی حال بود
خداوند جاه و زر و مال بود
بدو گفتم: ای یار پاکیزه خوی
چه درماندگی پیشت آمد؟ بگوی
بغرید بر من که عقلت کجاست؟
چو دانی و پرسی سوالت خطاست
نبینی که سختی به غایت رسید
مشقت به حد نهایت رسید؟
نه باران همی آید از آسمان
نه بر می‌رود دود فریاد خوان
بدو گفتم: آخر تو را باک نیست
کشد زهر جایی که تریاک نیست
گر از نیستی دیگری شد هلاک
تو را هست، بط را ز طوفان چه باک؟
نگه کرد رنجیده در من فقیه
نگه کردن عالم اندر سفیه
که مرد ارچه بر ساحل است، ای رفیق
نیاساید و دوستانش غریق
من از بی مرادی نیم روی زرد
غم بی مرادان دلم خسته کرد
نخواهد که بیند خردمند، ریش
نه بر عضو مردم، نه بر عضو خویش
یکی اول از تندرستان منم
که ریشی ببینم بلرزد تنم
منغص بود عیش آن تندرست
که باشد به پهلوی رنجور سست
چو بینم که درویش مسکین نخورد
به کام اندرم لقمه زهرست و درد
یکی را به زندان بری دوستان
کجا ماندش عیش در بوستان؟
که یاران فراموش کردند عشق
چنان آسمان بر زمین شد بخیل
که لب تر نکردند زرع و نخیل
بخوشید سرچشمه‌های قدیم ...
نماند آب، جز آب چشم یتیم
نبودی بجز آه بیوه زنی
اگر برشدی دودی از روزنی
چو درویش بی برگ دیدم درخت
قوی بازوان سست و درمانده سخت
نه در کوه سبزی نه در باغ شخ
ملخ بوستان خورده مردم ملخ
در آن حال پیش آمدم دوستی
از او مانده بر استخوان پوستی
وگرچه به مکنت قوی حال بود
خداوند جاه و زر و مال بود
بدو گفتم: ای یار پاکیزه خوی
چه درماندگی پیشت آمد؟ بگوی
بغرید بر من که عقلت کجاست؟
چو دانی و پرسی سوالت خطاست
نبینی که سختی به غایت رسید
مشقت به حد نهایت رسید؟
نه باران همی آید از آسمان
نه بر می‌رود دود فریاد خوان
بدو گفتم: آخر تو را باک نیست
کشد زهر جایی که تریاک نیست
گر از نیستی دیگری شد هلاک
تو را هست، بط را ز طوفان چه باک؟
نگه کرد رنجیده در من فقیه
نگه کردن عالم اندر سفیه
که مرد ارچه بر ساحل است، ای رفیق
نیاساید و دوستانش غریق
من از بی مرادی نیم روی زرد
غم بی مرادان دلم خسته کرد
نخواهد که بیند خردمند، ریش
نه بر عضو مردم، نه بر عضو خویش
یکی اول از تندرستان منم
که ریشی ببینم بلرزد تنم
منغص بود عیش آن تندرست
که باشد به پهلوی رنجور سست
چو بینم که درویش مسکین نخورد
به کام اندرم لقمه زهرست و درد
یکی را به زندان بری دوستان
کجا ماندش عیش در بوستان؟
اونچه از مادرم در مورد قحط سالی شنیدم وایشونم بچه بوده اند
در قحط سالی از صحنه هائی که تعریف میکردند هنوزم تنم میلرزه...
.سال بسيار سختی فرا رسيده بوده‌قحطی غله، چوب و ذغال،
قحطی ميوه و دانه، قحطی تيل و تنباکو، قحط نان و آب،
قحط عقل و هوش، قحط امن و آسايش، قحط وفا و صفا ،
قحط رحم و مروت، قحط مردی و مردم داری
و بالاخره قحط عدل و داد بيداد ميکرد...
این سروده سعدی درین برحه
بدل که نه بر استخوان میشینه..وتکرار ....
|+| نوشته شده توسط عذرا مجیبی در جمعه بیست و ششم خرداد ۱۳۹۶ |
وبلاگ شخصی عذرا مجیبی...ما را در سایت وبلاگ شخصی عذرا مجیبی دنبال می کنید
برچسب : نویسنده : aozra-mojibi7 بازدید : 262
آرشیو مطالب
- مهر 1395
- آبان 1395
- دی 1396
- بهمن 1396
- خرداد 1396
- مرداد 1396
- شهريور 1396
- مهر 1396
- آبان 1396
- آذر 1396
- دی 1397
- اسفند 1397
- فروردين 1397
- ارديبهشت 1397
- خرداد 1397
- مرداد 1397
- شهريور 1397
- آذر 1397
- دی 1398
- بهمن 1398
- اسفند 1398
- خرداد 1398
- تير 1398
- مرداد 1398
- آذر 1398
- دی 1399
- بهمن 1401
- اسفند 1401
- ارديبهشت 1401
- خرداد 1401
- مهر 1401
- دی 1402
- فروردين 1402
- تير 1402
- مرداد 1402
- شهريور 1402
- مهر 1402
- آبان 1402
- آذر 1402