حافظ، تو این سخن ز که آموختی که بخت تعویذ کرد شعر تو را و به زر گرفت **تقدیم دوستان بزرگوار

ساقی بیا که یار ز رخ پرده برگرفت

کار چراغ خلوتیان باز در گرفت

آن شمع سرگرفته، دگر چهره برفروخت

وین پیر سالخورده، جوانی ز سر گرفت

آن عشوه داد عشق که مفتی ز ره برفت

وان لطف کرد دوست که دشمن، حذر گرفت

بار غمی که خاطر ما خسته کرده بود

عیسی دمی بفرستاد و برگرفت

زنهار از آن عبارت شیرین دلفریب

گویی که پسته تو سخن در شکر گرفت

هر سروقد که بر مه و خور، حسن می فروخت

چون تو درآمدی پی کار دگر گرفت

زین قصه، هفت گنبد افلاک پر صداست

کوته نظر ببین که سخن، مختصر گرفت

حافظ، تو این سخن ز که آموختی

که بخت تعویذ کرد شعر تو را و به زر گرفت **