(نصرت رحمانی)ای اسیران چه کسی باز بپا می خیزد؟

(نصرت رحمانی)
بوی نعشِ من و تو، 
بویِ نعشِ پدران و پسران از پسِ 
در می آمد
شهرداران گفتند:
- نسل در تکوین است
نعش ها نعره کشیدند: فریب است، 
فریب
مرگ در تمرین است!
ماهیان می دانند،
عمقِ هر حوض به اندازه ی دستِ گربه است
گورزاریست زمین؛
و زمان
پیر و خِنگ و کَر و کور.
در پسِ سنگرِ دندان ها دیگر سخنی نیست که نیست
دیرگاهیست که از هر حلقی، زنجیری روییده است
و زبان ها در کام؛
فاسد و گندیده است!
لب اگر باز کنیم
زهر و خون می ریزد
ای اسیران چه کسی باز بپا می خیزد؟
چه کسی؟
راستی تهمت نیست
که بگوییم: پسرهای طلاییِ اسارت هستیم؟
و نخواهیم بدانیم، نگهبانِ حقارت هستیم؟
نسل ها پر پر زد