عارف قزوینی .. داد حسنت بتو تعلیم خودآرائی را زیب اندام تو کرد اینهمه زیبائی را

عارف قزوینی

داد حسنت بتو تعلیم خودآرائی را

زیب اندام تو کرد اینهمه زیبائی را

قدرت عشق تو بگرفت بسر نیزهء حسن

طرفة العین ز من قوهء بینائی را

کرده سودای سر زلف تو دیوانه ترم

چه نهی سر بسر این آدم رسوائی را

دل بدریا زده سر راه بیابان بگرفت

سر صحرائی من بین دل دریائی را

اغلبم جا بسر کوچهء بیسامانی است

با چنین جا چه خورم غصهء بیجائی را

منحصر شد همهء دار و ندارم بجنون

در چه ره خرج کنم این همه دارائی را