« رحیم معینی کرمانشاهی »نباشم گر در این محفل، چه غم؟ دیوانه ای کمتر...

 « رحیم معینی کرمانشاهی »نباشم گر در این محفل، چه غم؟ دیوانه ای کمتر...

نباشم گر در این محفل، چه غم؟ دیوانه ای کمتر
خوش آن روزی ز خاطرها روم، افسانه ای کمتر
بگو برقِ بلاخیزی بسوزد خرمن عمرم
بگِردِ شمعِ هستی، بی خبر پروانه ای کمتر
تو ای تیرِ قضا، صیدی ز من بهتر کجا جویی؟
به کنجِ این قفس مرغِ نچیده دانه ای کمتر
چه خواهد شد نباشد گر چو من مرغِ سخنگویی؟
نوایی کم، غمی کم، ناله ی مستانه ای کمتر
ز جمعِ خود برانیدم که همدردی نمی بینم
میانِ آشنایانِ جهان، بیگانه ای کمتر.
تو ای سقفِ کبودِ آسمان بر سر خرابم شو
پرستویی نهان، در تیرکوبِ خانه ای کمتر
چه حاصل زین همه شور و نوایِ عاشقی ای دل؟
نداری تابِ مستی جانِ من، پیمانه ای کمتر
چو مستی بخش گفتاری ندارم، دم فرو بستم
سبو بشکسته ای در گوشه ی میخانه ای کمتر
« رحیم معینی کرمانشاهی »

|+| نوشته شده توسط عذرا مجیبی در سه شنبه سی ام آبان ۱۳۹۶  |