شبی یاد دارم که چشمم نخفت شنیدم که پروانه با شمع گفت که من عاشقم گر بسوزم رواست تو را گریه و سوز باری چراست؟ بگفت ای هوادار مسکین من ...برفت انگبین یار شیرین منچو شیرینی از من بدر میرود چو فرهادم آتش به سر میرودهمی گفت و هر لحظه سیلاب درد فرو میدویدش به رخسار زردکه ای مدعی عشق کار تو نیست که نه صبر داری نه یارای ایستتو بگریزی از پیش یک شعله خام من استادهام تا بسوزم تمام تو را آتش عشق اگر پر بسوخت مرا بین که از پای تا سر بسوختهمه شب در این گفت و گو بود شمع به دیدار او وقت اصحاب، جمع نرفته ز شب همچنان بهرهای که ناگه بکشتش پری چهرهای همی گفت و میرفت دودش به سر همین بود پایان عشق، ای پسر ره این است اگر خواهی آموختن به کشتن فرج یابی از سوختن مکن گریه بر گور مقتول دوست قل الحمدلله که مقبول اوستاگر عاشقی سر مشوی از مرض چو سعدی فرو شوی دست از غرض فدایی ندارد ز مقصود چنگ وگر بر سرش تیر بارند و سنگبه دریا مرو گفتمت زینهار وگر میروی تن به توفان سپار بوستان سعدی » باب سوم در عشق و مستی و شور + نوشته شده در شنبه بیست و هفتم خرداد ۱۴۰۲ ساعت ۶:۵۸ ب.ظ توسط عذرا مجیبی | بخوانید, ...ادامه مطلب
دستم بگير کز غم ايام خسته ام ( ناصر نظمي ) دستم بگير کز غم ايام خسته ام نازم بکش که عاشقم و دل شکسته ام از خود مران مرا که قسم مي خورم هنوز جز با دو چشم مست تو عهدي نبسته ام رفتي ، برو ، برو ، که دلم پر ز داغ تستمن سرخ لاله ام که ز داغ تو رسته ام در خون مکش تو بال و پر خسته ي مرا من طاير بهشتي از دام جسته ام گفتي به ناز تا بزنم پنجه اي به ساز داني که پرده ي دل محزون گسسته ام ؟ سازم شکست بي تو و عمرم به غم گذشتاکنون به ياد روي تو تنها نشسته ام + نوشته شده در سه شنبه سیزدهم اردیبهشت ۱۴۰۱ ساعت ۶:۵۸ ب.ظ توسط عذرا مجیبی | بخوانید, ...ادامه مطلب