خوش بود گر محک تجربه آید به میان تا سیه روی شود هر که در او غش باشد غزلی ناب از حضرت حافظ نقد صوفی نه همه صافی بیغش باشد ای بسا خرقه که مستوجب آتش باشدصوفی ما که ز ورد سحری مست شدی...شامگاهش نگران باش که سرخوش باشد خوش بود گر محک تجربه آید به میان تا سیه روی شود هر که در او غش باشد خط ساقی گر از این گونه زند نقش بر آب ای بسا رخ که به خونابه منقش باشد ناز پرورد تنعم نبرد راه به دوست عاشقی شیوه رندان بلاکش باشدغم دنیی دنی چند خوری باده بخور حیف باشد دل دانا که مشوش باشد دلق و سجاده حافظ ببرد باده فروش گر شرابش ز کف ساقی مه وش باشد + نوشته شده در یکشنبه دوم مهر ۱۴۰۲ ساعت ۳:۵۵ ب.ظ توسط عذرا مجیبی | بخوانید, ...ادامه مطلب
دوست دارم شمع باشم دردل شبها بسوزم .. روشنی بخشم میان جمع وخود تنها بسوزم .. شمع باشم اشک بر خاکستر پروانه ریزم .. یا سمندر گردم و درشعله بی پروا بسوزم .. لاله یی تنهاشوم در دامن صحرا سوزم .. کوه آتش گردم ودر حسرت دریا بسوزم .. ماه گردم در شب تار سیه روزان بتابم .. شعله آهی شوم خود را زسر تا پا بسوزم .. اشک شبنم باشم و برگونه گلها بلغزم .. برق لبخندی شوم در غنچه لبها بسوزم.. ی ا ز همت پر بسایم بر ثریا همچون عنقا .. یا بسازم آن قدر با آتش دل تا بسوزم .. https://www.youtube.com/watch?v=AaIIb_6UmTI , ...ادامه مطلب